ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ

Με υποδεχτηκαν εδω ενα σπιτι εγκατελειμενο και μερικοι ψυλλοι...μια πορτα που ανοιγοκλεινει με εκεινον τον ηχο που κανουν οι πορτες που ανοιγοκλεινουν....συνηθως τις
σπανιες ωρες που προσπαθω να κοιμηθω...

Καμμια δεκαρια νεογεννητα γατια, καθε ενα εξοπλισμενο με μηχανισμο αναπαραγωγης υψηλων συχνοτητων,ο οποιος(τυχαια παντα) μπαινει σε λειτουργια τις σπανιες ωρες
που προσπαθω να κοιμηθω...

Εδω παλι βρισκονται και καποιοι φιλοι,που παλι καλα χρειαζονται την ψυχοθεραπεια μου,οπως και γω τη δικη τους....και καθε βραδυ αδειαζουμε τα κεφαλια μας γεμιζοντας
τα συκωτια μας...συνηθως τις σπανιες ωρες που προσπαθω να κοιμηθω...

Και τελικα οταν παω να κοιμηθω το τελευταιο που με ενοχλει ειναι η πορτα η τα γατια η το μεθυσμενο μου κεφαλι.....με ενοχλει το οτι σ αυτο το δωματιο, σ αυτο το χωριο,
σ αυτη τη θαλασσα ειμαι μονος και επιπλεω με δυσκολια....μια δυσκολια που προκαλω ο ιδιος...

γιατι εδω καθε σκεψη μετραει για δυο...ισως και τρεις...δεν υπαρχουν εικονες να αποσπασουν την προσοχη μου...

Παντα απεφευγα την συγκρουση αυτη....εγω και αυτα που σκεφτομαι...
τυχαινε παντα να βρισκεται καποιος διπλα να παρουν τα σκαγια...
Μα τωρα....
Tωρα μαγκας....αλανι...

Oι συνθηκες επιταχυνουν αυτη την διαδικασια πτωσης...
ο καθαρος αερας δεν βοηθα...
ουτε το απεραντο που εχει εδω ο ουρανος...
ουτε τα φρεσκα ψαρια...
και το παπακι μου ως συνηθως δεν εχει φωτα...
ουτε φρενα...
θα προσεχω...

βεβαια και οσοι εχουν φρενα πολλες φορες τρωνε τα μουτρα τους....

Σαραντα μερουλες....δεν ειναι πολλες μα ουτε λιγες...
οχι ως προς την απολυση μου απο τις ταξεις των ενοπλων δυναμεων
αλλα οσο αφορα αυτα που αποφευγω....
κι αυτα που εμενα αποφευγουν...

Και δω η τρελλογιατρος του νησιου μοιραζει τα στεντον και τα λεξοτανιλ σα να ναι καραμελες
οχι οτι ασχολουμαι...
αλλα οι γυρω μου??

ο ενας γαμαει την γυναικα του αλλου και μια αλλη γαμιεται με τον αντρα αλλης....
(!!!)
συμβαινει παντου και παντα....
απλα εδω βαφεις κανα τοιχο,πιανεις κανα ψαρι και ξεχνιεται...
ευκολα....

αλλου ομως....??

Τραβιεμαι και απομακρυνομαι....
ξαγρυπναω...
και μολις ερθει ο μορφεας να με παρει ευχομαι να ναι για παντα...
να ζησω μες το ονειρο...
Μα αμεσως η πορτα, τα γατια και το κεφαλι μου το μεθυσμενο
αντιδρουν...και με κρατουν ορθιο...
ολα αυτα τις σπανιες ωρες που προσπαθω να κοιμηθω...


Oh the foes will rise
With the sleep still in their eyes
And they'll jerk from their beds and think they're dreamin'.
But they'll pinch themselves and squeal
And know that it's for real,
The hour when the ship comes in.

Διαβαστε την συνεχεια

Λοιπον.....τελος στο facebook στο myspace και στο msn.....απο δω και περα ολα θα βγαινουν στην φορα, με ελληνικους χαρακτηρες, εδω....Για να αναδειχθει η συγγραφικη μου μαεστρια μεσα απο καθημερινες ιστοριες παραλογισμου,μεθης,καυλας μα και αγαμιας...και ολα αυτα με αφορμη ενα σπασμενο τζαμι ,ενα φιλι που δεν δοθηκε....απλα ενα βραδυ βγαλμενο απο τα παλια....
Γιατι ειμαι των αφορμων και οχι της αιτιας...Οπως λεει και μια φιλη...αυτη ειναι η φαση μου...και οπως λεω εγω....απλα cool....

Σε 5 μερουλες απο σημερα λοιπον τελος το σοσιαλ νετγουορκινγκ....positive.....